തിരയുന്നില്ല ഞാൻ നിന്നെ തഥാഗഥാ

 തഥാഗഥാ,
നിന്നെ തിരയുന്നില്ലെന്ന നാട്യത്തിൽ
കൊഴിഞ്ഞു പോയെത്ര വർഷങ്ങൾ
വഴി തെറ്റിയലയുന്ന പാദങ്ങൾ
സ്വപ്നങ്ങൾ വറ്റിത്തുടങ്ങിയ കണ്ണുകളിൽ
ഇടറുന്ന കാഴ്ചകളുടെ തിരയിളക്കം

ഇനി താണ്ടാൻ ഒരു മലയും ബാക്കിയില്ലെന്നിരിക്കെ
നീന്തിക്കടക്കുവാൻ ഒരു പുഴയുമില്ലെന്നിരിക്കെ
അടർത്തി മാറ്റുന്നു  ഞാനീ പുറം കാഴ്ചകളുടെ ലോകത്തെ
പ്രാർത്ഥനകളും മന്ത്രങ്ങളും ഒഴിയുമ്പോൾ
ഉള്ളിൽ നിറയുന്ന മൗനത്തിൽ
നീ മാത്രം നിറയുന്നു
നിന്നെ മാത്രം അറിയുന്നു

ഏറെ തളർന്നോരെന്റെ കാൽപ്പാദങ്ങളെ
ചേർത്ത് വയ്ക്കുന്നു നിന്റെ കാൽപ്പാടുകളിൽ
വഴികളെല്ലാം തീരുന്നൊരിടത്തു നിന്ന്
നിന്നിലേക്കുള്ള വഴി തുടങ്ങുന്നതായറിയുന്നു ഞാൻ
എങ്കിലും
തിരയുന്നില്ല ഞാൻ നിന്നെ തഥാഗഥാ

മഴക്കാലം

ജനലിനപ്പുറം
 നിറഞ്ഞു പെയ്യുന്ന മഴ
ചെടികളെയും മരങ്ങളെയും
കുളിപ്പിച്ച് തുവർത്തുന്ന ആകാശം
മരക്കൊമ്പിൽ
തൂവലുണക്കുന്ന കരിയിലക്കിളികൾ .

ഈ രാത്രി
കൈ ചേർത്ത് പിടിക്കാനൊരു കൂട്ടെന്നു
മനസ്സ് പിടഞ്ഞിരുന്നു
അത് കൊണ്ടാവും
തോരാതിങ്ങനെ പെയ്യുന്നത്.

ഒറ്റയ്ക്കാണ് ഒറ്റയ്ക്കാണെന്ന്
ഉരുകുമ്പോൾ
ആയിരം കൈകളാൽ ചേർത്ത് പിടിക്കും
മനസ്സൊന്നു തണുക്കുവോളം
നിറഞ്ഞു പെയ്തെന്റെ
ഒറ്റപ്പെടലുകളെയാകെ തുടച്ചുമാറ്റും
കാതോളം ചേർന്ന് നിന്നു സ്വകാര്യം പറയും
ഈറൻ ചുണ്ടുകളാൽ പിൻ കഴുത്തിൽ ഉമ്മകൾ എഴുതി കളിക്കും
തനിച്ചു നടന്നു തീർത്ത വഴികളൊക്കെയും
കൂടെ നടക്കും.

ഒരിക്കലും വന്നു ചേരാത്ത ആരെയോ
കാത്തു കാത്തിരുന്നു തീര്ന്നു പോകാറായ  ജീവിതം,
അതിലിനി ബാക്കിയായ ദിനങ്ങൾ
പെയ്തൊഴിയാത്തൊരു മഴക്കാലമായെങ്കിൽ.

അവശേഷിപ്പ്

ഇരുൾ  തിളച്ചു തൂകിയ രാത്രി 
പകലിരമ്പങ്ങൾ ഒടുങ്ങി 
വിജനമായ നിരത്തുകൾ
കൃത്യമായ  ഇടവേളകളിൽ 
ചുവപ്പും പച്ചയും മഞ്ഞയും
നിറഭേദങ്ങൾ 
റോഡിനപ്പുറം ഉറങ്ങാത്ത കോഫീ ഷോപ്പ്
ചോക്ലേറ്റ് കേക്കും കോൾഡ് കോഫീയുമായി
മേശയ്ക്കിരുവശത്തേക്കുമെന്നെ
പകുക്കുന്നു
പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിലെ പോപ്‌ മ്യൂസിക്കിനൊപ്പം 
വാദിയും പ്രതിയുമാക്കുന്നു

ചോദ്യങ്ങളിൽ കുരുക്കിയും
ഉത്തരങ്ങളിൽ കുഴക്കിയും
കൂട്ടുമ്പോഴും  കുറയ്ക്കുമ്പോഴും 
ബാക്കിയാവുന്ന ഞാൻ
കളിനേരങ്ങളിൽ
പാമ്പും ഗോവണിയുമായി
രൂപാന്തരപെട്ടു
കയറ്റിറക്കങ്ങളുടെ
ആവേഗങ്ങളിൽ  രസിക്കുന്നു.

കഥയെന്നും കവിതയെന്നും മാറ്റി,
മാറ്റിയെഴുതുന്നു
എന്നിട്ടും
ഒറ്റമരത്തിലെ
അവസാനത്തെ ഇലയുടെ
കരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ
ഇല ഞരമ്പുകളിൽ
ഞാൻ
ഞാൻ മാത്രമെന്നൊരു
കുറിപ്പ്  മാത്രം
മനസിലാക്കലിൻറെ 
മനസിലാക്കപ്പെടലിൻറെ
കൈവഴികളിൽ
വഴിതെറ്റി
വരിതെറ്റിയൊരു
കാറ്റിന്റെ കയ്യൊപ്പാകുന്നു.

അവശേഷിച്ച ചോക്ലേറ്റ് കേക്കിനൊപ്പം
കാപ്പിയുടെ രസമുള്ള ചവർപ്പും നുണഞ്ഞു
രാത്രി സൂര്യനെ
ചുണ്ടിൽ ചേർത്തു
ട്രാഫിക് ലൈറ്റിന്റെ   ചുവപ്പിലേക്ക്
നടന്നു കയറുന്നു ...